Het naar huis brengen van Faith

Zoals beloofd hierbij het verslag van t thuis brengen van Faith.
Zondag 24 november kwam Evans ons om 9.30 uur ophalen en pikten we Faith op onder de mangoboom aan de weg.Haar tante die de kamer met haar deelt kwam mee om kennis met ons te maken en de koffer te dragen.
We gingen weer de Ferrie over en daarna namen we de autoweg( 2 baans) naar Nairoibi.Er waren ontzettend veel trucks met containers op de weg dus Evans was druk met inhalen. Onderweg zagen we veel sisalplantages.
Na een sanitaire stop in een bar kwamen we even voor 3 uur in Voi aan en gebruikten daar onze lunch.Het bestelde eten is altijd veel te veel dus aten Faith en Arnold samen een portie kip + friet op en lieten de andere inpakken.
Ook ik kon mijn chickenpilau (rijstgerecht bereid met kruidnagels en knoflook) niet op en liet ook meer dan de helft inpakken.
Daarna kochten we in de plaatselijke supermarkt nog een voedselpakket en een grote fles ( 20 liter) water voor de familie en reden naar haar thuis.: Taita-Mazengo.Faith moest goed kijken welke afslag we moesten hebben. De vorige dag had het erg geregend en de weg was vol met verschuivingen van de rode aarde. veel mensen hadden last gehad van water dat over hun akkers en in hun huizen stroomden; ze hadden veel dammetjes gebouwd. Als we deze reis een dag eerder hadden gemaakt konden we er zeker niet doorheen komen.
Gelukkig goed gepland en we konden er met wat moeite wel door!
Op de weg stonden faith's vader, oom en enkele nichtjes al met een kruiwagen en paraplu op ons te wachten. We laadden de spullen uit en toen bleek dat we nog 15 minuten hogerop moesten lopen.
Nog even twijfelden we of we dat nog wel zouden doen omdat we zeker bij daglicht nog de hoofdweg wilden bereiken.Maar dat zou: IN HET ZICHT VAN DE HAVEN STRANDEN zijn...dus toch maar in de regen de heuvel op!
Een warme dikke knuffel van Faith's moeder kregen we onderweg en samen liepen we over een smal glibberig pad naar boven.
Eindelijk bereikten we de woning en konden we naar binnen gaan voor een warm welkom.We hadden gelukkig nog tijd om foto's te maken en wat te praten. Iedereen was blij en er heerste en fijne en vertrouwde sfeer.Moeders had nog koffie voor ons gemaakt, waarschinlijk na een telefoontje van Faith, maar dát durfden we niet meer aan gezien de situatie van de weg en het weer .
Dus namen we afscheid en werden weer teruggebracht naar de auto die Evans achtergelaten had om de kruiwagen mee te duwen.
Vader Gabriel en Oom George stelden onderweg nog wat vragen over Nederland en ons koningshuis en toonden nog trots een klein ijzeren hek ; de toegang tot het pad naar boven. Ik vroeg wie hier de security van was en vader antwoordde lachend: God only!
We vonden al gauw het pad naar de grotere weg terug en gingen op zoek naar het onderkomen voor de nacht dat we al besproken hadden in Voi: African Lodges.
Weer een dag om nooit te vergeten en het is mede dankzij onze vele sponsoren mogelijk om dit te kunnen doen.
A sante sana ( dank jullie wel ) en tot een volgende keer.