Het geheim van Faith
Blijf op de hoogte en volg Arnold
15 November 2019 | Kenia, Diani Beach
Faith en Jacqueline zijn al 2 jaar onze housekeepers. Ze maken ons huis 3 maal per week schoon, doen onze was tegen een kleine vergoeding en zijn altijd vrolijk en vriendelijk. Ze zwaaien als ze de poort van Doric Cottages 'smorgens om 7.30 uur binnen komen en nemen ook altijd afscheid als ze tegen zessen weer naar huis gaan.Ook hadden deze twee ons optrekje helemaal naar onze zin ingericht met onze favorite gordijnen, deur-en badmat en zij waren ook verantwoordelijk voor de prachtige bloemen op ons bed en op de tafels bij onze aankomst hier.Wij gaven op onze beurt zo af en toe een lunch weg , die zij aan de weg kunnen kopen voor Ksh. 100 : chapati en bonen of we gaven hen een broodmaaltijd in ons huisje.
Maar ..na 2 weken hier te zijn kwam Faith niet meer werken. Van Jacqueline vernamen we dat ze ziek was. Iets met de longen of zo!
Maar steeds werd er bi gezegd: To morrow she will come...Maar dat werd: next week she will come! Af en toe belde Faith zelf ons op via de Kenianline van Safaricom )en zuchtte dat het niet goed met haar ging.Ze vertelde wel dat ze medicijnen had gekregen en dat het astma was.
Afgelopen dinsdag was June hier en zij is al lang bevriend met Jacqueline ;dus zij ging bij haar verhaal halen.
Ze kwam terug met het slechte nieuws dat Faith TBC heeft en dit geheim wil houden voor ons en de manager hier ( het kan haar baan kosten!)
TB komt bij ons in Nederland nog maar zelden voor maar wereldwijd overlijden nog 1.8 miljoen mensen per jaar aan deze ziekte. Ook een van onze bewakers hier is daar enkele jaren geleden aan gestorven.
Wij bleven telefonisch bij Faith aandringen om naar een ziekenhuis te gaan voor een second opinion. Uiteindelijk stemde ze gisterenmorgen toe en vroeg of wij samen met haar moeder , die overgekomen was uit Taita ( 200 km hier vandaan )naar het ziekenhuis konden gaan.Ze vroeg of we met de auto konden komen omdat ze te moe en ziek was om te lopen.We bestelde taxi Evans en die was er binnen 10 minuten. We wilden eerst nog overleggen welk ziekenhuis het beste was maar Faith wilde naar het Bomu ziekenhuis in Mombasa waar, naar later bleek, zij al in behandeling was.
Dat werd dus een lange rit van anderhalf uur , via de ferry richting het
vliegveld.Onderweg hield ze slapjes mijn hand vast.
Het Bomu ziekenhuis was een mooi en schoon gebouw zowel van buiten als van binnen.Faith kende er de weg en liep meteen door naar he haar behandelende arts.Ze werd er hartelijk ontvangen ook door diverse andere medewerkers ; ze komt er al sinds 28-08- 19 !
Ze vertelde de arts over haar klachten, overgeven en hoofdpijn , emn de dokter luisterde met veel aandacht en geduld. Zowel in het Engels als in het Swahili gaf ze toelichting op het gebruik van de medicijnen die strikt op tijd en na de maaltijd ingenomen moeten worden.Ze werd gewogen ( 48 kg. ) en de bloeddruk werd opgenomen. Op mijn vraag of het open TB was
kon de arts mij een geruststellend antwoord geven: na 2 weken gebruik van de medcijnen is de patient niet meer besmettelijk en kan de ziekte niet meer overdragen ! Ik was opgelucht want Faith knuffelde me spontaan nog wel eens als ze haar werk hier deed.
Daarna volgde een bloedonderzoek naar de leverfunctie ( 300 Ksh) de lever functie( 300 Ksh) en the bloodculture ( 1000 Ksh,) Na 45 minuten zouden we de uitslag krijgen!
We besloten om ondertussen naar buiten te gaan waar ik een kantine onder een overkapping had gezien.We bestelden er rijst met beefstew water en soda's.
Na deze lunch gingen we weer terug naar de afdeling waar een andere arts de resultaten van het bloedonderzoek uitlegde; ook hij was heel rustig en vriendelijk en vond het ook geen probleem dat wij er bij waren.
De waarden van het bloed waren al weer wat verbeterd en hij zei dat ze in maart weer opgeknapt kan zijn als ze de medicijnen maar goed blijft gebruiken. Een kuur van 6 maanden is toereikend! Bij de kassier rekenden we het bloedonderzoek en de medicijnen af ( 3000KSH )
Moeder Jeanet was ons erg dankbaar en zag wel dat we heel veel om haar " Firstborn"gaven.Faith had haar al verteld dat ze hier in Ukunda al een Mama had ( dat was ik dus ).
Faith streelde over mijn rug toen we het ziekenhuis vrlieten en bedankte ons hartelijk. Ik zei haar dat zij altijd voor ons goed gezorgd had en dat het nu onze beurt is om voor haar te zorgen.
We drukten haar op het hart dat nu niet haar job maar haar gezondheid het allerbelangrijkste was.
Ook haar moeder beaamde dit en na het vervolgonderzoek a.s donderdag neemt ze Faith mee naar huis in Taita waar haar vader en 3 zussen haar opwachten om haar te verplegen en haar de nodige rust te gunnen om te herstellen.
Taxi Evans, die geduldig had zitten wachten, bracht eerst Faith en haar moeder naar huis, waar we ze nog wat geld gaven om eten te halen. daarna dropte hij ons bij Doric waar we na een heerlijke douche de overgebleven gekookte rijst aten waar Arnold nog wat gebakken uitjes en paprika aan toe gevoegd had. Er waren ook nog wat drumsticks over van de vorige dag. na deze heerlijke maaltijd konden we op ons terras buiten onder de sterrenhemel uitrusten van een enerverende en emotionele dag!
,
Maar ..na 2 weken hier te zijn kwam Faith niet meer werken. Van Jacqueline vernamen we dat ze ziek was. Iets met de longen of zo!
Maar steeds werd er bi gezegd: To morrow she will come...Maar dat werd: next week she will come! Af en toe belde Faith zelf ons op via de Kenianline van Safaricom )en zuchtte dat het niet goed met haar ging.Ze vertelde wel dat ze medicijnen had gekregen en dat het astma was.
Afgelopen dinsdag was June hier en zij is al lang bevriend met Jacqueline ;dus zij ging bij haar verhaal halen.
Ze kwam terug met het slechte nieuws dat Faith TBC heeft en dit geheim wil houden voor ons en de manager hier ( het kan haar baan kosten!)
TB komt bij ons in Nederland nog maar zelden voor maar wereldwijd overlijden nog 1.8 miljoen mensen per jaar aan deze ziekte. Ook een van onze bewakers hier is daar enkele jaren geleden aan gestorven.
Wij bleven telefonisch bij Faith aandringen om naar een ziekenhuis te gaan voor een second opinion. Uiteindelijk stemde ze gisterenmorgen toe en vroeg of wij samen met haar moeder , die overgekomen was uit Taita ( 200 km hier vandaan )naar het ziekenhuis konden gaan.Ze vroeg of we met de auto konden komen omdat ze te moe en ziek was om te lopen.We bestelde taxi Evans en die was er binnen 10 minuten. We wilden eerst nog overleggen welk ziekenhuis het beste was maar Faith wilde naar het Bomu ziekenhuis in Mombasa waar, naar later bleek, zij al in behandeling was.
Dat werd dus een lange rit van anderhalf uur , via de ferry richting het
vliegveld.Onderweg hield ze slapjes mijn hand vast.
Het Bomu ziekenhuis was een mooi en schoon gebouw zowel van buiten als van binnen.Faith kende er de weg en liep meteen door naar he haar behandelende arts.Ze werd er hartelijk ontvangen ook door diverse andere medewerkers ; ze komt er al sinds 28-08- 19 !
Ze vertelde de arts over haar klachten, overgeven en hoofdpijn , emn de dokter luisterde met veel aandacht en geduld. Zowel in het Engels als in het Swahili gaf ze toelichting op het gebruik van de medicijnen die strikt op tijd en na de maaltijd ingenomen moeten worden.Ze werd gewogen ( 48 kg. ) en de bloeddruk werd opgenomen. Op mijn vraag of het open TB was
kon de arts mij een geruststellend antwoord geven: na 2 weken gebruik van de medcijnen is de patient niet meer besmettelijk en kan de ziekte niet meer overdragen ! Ik was opgelucht want Faith knuffelde me spontaan nog wel eens als ze haar werk hier deed.
Daarna volgde een bloedonderzoek naar de leverfunctie ( 300 Ksh) de lever functie( 300 Ksh) en the bloodculture ( 1000 Ksh,) Na 45 minuten zouden we de uitslag krijgen!
We besloten om ondertussen naar buiten te gaan waar ik een kantine onder een overkapping had gezien.We bestelden er rijst met beefstew water en soda's.
Na deze lunch gingen we weer terug naar de afdeling waar een andere arts de resultaten van het bloedonderzoek uitlegde; ook hij was heel rustig en vriendelijk en vond het ook geen probleem dat wij er bij waren.
De waarden van het bloed waren al weer wat verbeterd en hij zei dat ze in maart weer opgeknapt kan zijn als ze de medicijnen maar goed blijft gebruiken. Een kuur van 6 maanden is toereikend! Bij de kassier rekenden we het bloedonderzoek en de medicijnen af ( 3000KSH )
Moeder Jeanet was ons erg dankbaar en zag wel dat we heel veel om haar " Firstborn"gaven.Faith had haar al verteld dat ze hier in Ukunda al een Mama had ( dat was ik dus ).
Faith streelde over mijn rug toen we het ziekenhuis vrlieten en bedankte ons hartelijk. Ik zei haar dat zij altijd voor ons goed gezorgd had en dat het nu onze beurt is om voor haar te zorgen.
We drukten haar op het hart dat nu niet haar job maar haar gezondheid het allerbelangrijkste was.
Ook haar moeder beaamde dit en na het vervolgonderzoek a.s donderdag neemt ze Faith mee naar huis in Taita waar haar vader en 3 zussen haar opwachten om haar te verplegen en haar de nodige rust te gunnen om te herstellen.
Taxi Evans, die geduldig had zitten wachten, bracht eerst Faith en haar moeder naar huis, waar we ze nog wat geld gaven om eten te halen. daarna dropte hij ons bij Doric waar we na een heerlijke douche de overgebleven gekookte rijst aten waar Arnold nog wat gebakken uitjes en paprika aan toe gevoegd had. Er waren ook nog wat drumsticks over van de vorige dag. na deze heerlijke maaltijd konden we op ons terras buiten onder de sterrenhemel uitrusten van een enerverende en emotionele dag!
,
-
15 November 2019 - 12:24
Sjaan En Tonnie:
Je verhaal ontroerd me, zo fijn voor de mensen die jullie daar helpen dat jullie er zo,n 3 mnd. per jaar zijn,
en zoveel goeds doen.
Veel liefs van ons. Tonnie en Sjaan. -
15 November 2019 - 12:27
Henriëtta:
Woow... Heftig Francien. Wat biedt ze met jullie in de buurt. Heel fijn dat het een positieve uitslag is al met al. Nog heel veel succes daar, en de groetekes.... -
15 November 2019 - 12:28
Henriëtta:
Boft ze toch dus.... -
15 November 2019 - 12:34
José Vd Moosdijk:
Weer een hele belevenis, fijn dat jullie haar kunnen en willen helpen, hopelijk knapt ze goed op maar dar heeft wel tijd nodig.
Lieve groetjes. -
15 November 2019 - 14:15
Els:
Petje af voor jullie hoor.wat fijn voor die mensen dat ze jullie daar hebben. Ook heel fijn dat dat ze weer beter gaat worden.wens jullie heel veel plezier nog <3 -
15 November 2019 - 15:55
Birgit:
He, wat naar nieuws. Goed dat ze verbeterd is en hopelijk is ze na een half jaar volledig hersteld! -
15 November 2019 - 16:38
Toon En Lily :
Dag Francien en Arno wat een heftig verhaal en dat je zo ver moet rijden voor een arts
Wij wensen Faith heel veel gezondheid toe ,en jullie veel rust en geniet van de tijd dat je
Daar nog ,veel groetjes van ons , Toon en Lily. -
15 November 2019 - 19:45
Zr.thérèse Marie:
lieve Francien en Arnold,
hoe gaat het nu met Faith, ja nu ze de goede medicijnen krijgt en goede voeding en haar rust zal ze vast weer fijn beter worden ! Wereldwijd is TBC een bedreigende ziekte vooral omdat voor de meeste mensen medicijnen onbetaalbaar zijn.Kunnen jullie haar nog is bezoeken ?
Lieve Arnold en Francien,heb nog een mooie tijd in Kenia en veel groeten ook van Zr.Macaria en van mij
Zr.thérèse Marie -
17 November 2019 - 07:41
Koosje:
Hallo Francien en Arnold,
Klasse..... dat jullie dit hebben durven oppakken en niet bang was om zelf besmet te worden!
Op hoop van zegen dat alles weer goed komt.
Op naar nu weer tijd voor jullie zelf nemen, probeer te genieten van wat leukere dingen die er vast ook zijn!
Liefs Koosje -
17 November 2019 - 17:49
Mariet:
Heftigggggg.
Was zou er zijn gebeurd als jullie er niet waren? Effe niet aan denken!
Fijn dat ze nu kan werken aan haar herstel bij mama in Taita.
Alweer CHAPEAU !!!
Mariet -
22 November 2019 - 15:40
Diny:
Gelukkig voor Faith dat jullie in Kenia zijn. Volgens wij is dit de eerste keer ook dat je zoiets meemaakt in al die jaren en gebeurt het ook niet meer. Kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Hartelijk groet uit Son
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
