Laatste sponsorbezoek 14 december '12

Laatste sponsorbezoek bij Mam en andere familieleden van June op 14 December ‘12

13 Dec. : Al vroeg boodschappen gedaan om op tijd te vertrekken. We zouden immers ook nog langs Grandma gaan om de medicijnen te brengen. Maar.. toen onze taxichauffeur Kakamega uit wilde rijden werden we staande gehouden door de politie. Studenten blokkeerden de weg voor de universiteit en gooiden met stenen. Uit onvrede staakten ze na een eerdere staking door hun leraren. We maakten dus rechtsomkeer naar ons Guesthouse en wachtten daar de situatie af. Het bezoek aan de wekelijkse veemarkt kon hierdoor niet door gaan; Felix, June’s broer, zou ons daar opwachten om een koe uit te zoeken voor hem. We belden hem op om te zeggen dat hij dat nu zelf mocht doen. Het geld konden we per Mpesa overmaken: Je gaat naar een kantoortje van dit bedrijf, betaalt het geld en geeft het telefoonnummer van de ontvanger. Die kan het bij een plaatselijk Mpesa point dan af gaan halen. Suli werd dus door hem gekocht!
De volgende dag dus pas vertrek!
Eerst naar Oma; die zat op de grond naast haar bed en sneed daar haar groenten. Ze had plaats gemaakt voor haar kip die op haar deken elke dag een eitje kwam leggen. De haan stond er als bodyguard bij! Ze was dankbaar voor de medicijnen en..voor het verse eitje dat ze zorgvuldig opborg in een plastic pot bij de andere eitjes.
Daarna reden we door naar June’s stiefmam , de dochter van Oma. Onze taxi was eigenlijk niet geschikt voor de smalle zandweg met diepe kuilen maar de chauffeur was toch heel behendig. We passeerden Felix en Kevin , die op het veld suikerriet aan het snijden waren . Peter , de zoon van mam, was bezig stenen van ( eigen ) kleigrond, te drogen te leggen. Mam kwam even later ook tevoorschijn; ze had zich gauw gewassen in een klein gebouwtje van 4 rieten wanden en rook lekker naar olie. We bekeken koe Benthe ( van mam ) en stier Marianne ( van Peter), die we vorig jaar hier al mochten schenken. Ze zagen er gezond uit. Daarna bewonderden we de nieuwe aanwinst van Felix: de koe Suli, geschonken door Birgit en mijn kleinkinderen Suzanne en Lisa . De naam was door hen zelf al bedacht tijdens hun laatste ( afscheids ) bezoekje aan Lieshout.
De dieren genoten van het groene suikerriet! Ondertussen bekeken wij de plaats waar de stenen gemaakt werden, namen een kijkje in de keuken van Mam waar de drie kinderen van Peter ook zaten: 2 meisjes : Blessing en Kilian en het kleine broertje Joseph. Dochter An hielp met het bereiden van de maaltijd. De meisjes werd gevraagd om water te gaan halen; ik volgde hen over een smal pad en had moeite om ze bij te houden. Na 10 minuten lopen bereikten we de waterpomp waar vrouwen bezig waren met kleren wassen. De meisjes droegen behendig het water op hun hoofd terwijl ik moeite had om het hobbelige pad te volgen.
We genoten de maaltijd ( rijst, groenten en kip ) buiten aan een salontafeltje; de chauffeur ook; we lieten hem maar blijven anders moest hij nog 2x terug over de slecht begaanbare weg die wij ook niet graag terug wilde lopen.
Omdat donkere wolken zich aandienden gingen we over op het overhandigen van de voedselpakketten en de kleding. Maar…voor de 3 kleinsten hadden we dit keer niets. Stom stom: vergeten om dat nog te kopen! Dus besloten we om hen ieder een briefje van duizend Kenian shilling ( 10 Euro ) te geven met de opdracht om daar samen met hun ouders kleding van te gaan kopen.
Gelukkig waren ze daar heel blij mee. Ze moesten het wel inleveren bij hun moeder maar…kleine Joseph had het al mooi opgevouwen en in zijn broekzakje gestopt. Pa moest er aan te pas komen om het af te pakken waarop een luidkeels gehuil volgde. Arnold kon hem gelukkig troosten met een klein zaklampje dat hij altijd bij zich had.

We werden uitgezwaaid en kwamen net voor de bui weer terug in Kakamega. De regen zou ons pad onbegaanbaar gemaakt hebben en we zouden vast in de modder zijn blijven steken !
’s Avonds kregen we een telefoontje van Arnold’s zus over de uitslag van het onderzoek bij hun broer. Hierna besloten wij om terug te reizen naar Nederland .
We konden ons ticket omboeken tegen vergoeding van een kleine “penalty”. Zondags reisden we al vroeg met een taxi naar Kisumu terug. We wilden vandaar uit een vlucht pakken naar Nairoibi maar helaas zaten die al allemaal vol. Toen maar per taxi daar naar toe gereden: 350 km. waar we inclusief lunch in Nakuru 8 uur over hebben gedaan. Ons vertrouwde hotelletje gepakt : Ngong Hills.
Maandag de hoofdstad in naar het kantoor van Ethiopian Airways om ons E - ticket af te halen. En de boete van 24 Euro p.p. te betalen. June ging hierna verder per bus terug naar Mombasa.
Dinsdag 18 december vlogen wij terug : 5.40 in de morgen en via Addis ababa en Frankfurt kwamen we om 22.30 aan in Dusseldorf waar Albert ons al stond op te wachten!
Dank aan jullie allemaal voor alles: de sponsoring, het meeleven en de vele reacties !!
Wellicht tot een volgende reis…..
Veel groetjes en natuurlijk hierbij de beste wensen voor het nieuwe jaar 2013.

Arnold en Francien