Good life and bad life
Door: Francien/Arnold
Blijf op de hoogte en volg Arnold
12 November 2012 | Nederland, Lieshout
Good life and bad life
Hallo allemaal,
Na een weekje aan de kust van de Indische Oceaan zijn we weer aardig gewend aan het weer en het Keniaanse leven.
We hebben het goed hier: June heeft ons ook hier al een keer bezocht en kon ook blijven slapen omdat we een extra slaapkamer hebben.
We hebben inmiddels Plan opgebeld en onze bezoeken aan onze sponsorfamilie’s zijn op 5 en 6 december: kunnen we dus mooi voor Sinterklaas spelen!
We hebben ook het oude Belgische echtpaar, onze verhuurders van vorig jaar, bezocht. Ze waren blij verrast met onze komst en we hebben er gezellig bijgekletst. Hoewel…ze worden erg oud nu en vergeetachtig. Telkens herhalen ze de vragen als : hoeveel maanden blijven jullie en How is Holland. Gelukkig hebben ze nu huurders voor lange tijd ( tot juli ) dus inkomen! Ook hebben ze 24-uurs hulp van een Keniaanse vrouw gestuurd door hun zoon. Zij regelt nu alles voor hen ook de financieen. Met Lucie gaat het niet goed met de huidkanker op haar voorhoofd; het gaat verder nu naar haar oog dat rood doorbloed is en vaak pijnlijk. Guy daarentegen loopt nog vrolijk springend rond en dat met een leeftijd van 90 jaar! We hoorden daar ook dat Salim een van hun ( en vorig jaar ook onze )bedienden erg ziek was. Hij verzorgde onze was, verschoonde ons bed enz. Zijn oom , Rajab verving hem nu al 2 maanden. De volgende dag kwam Hamisi ( onze tuin- en zwembadman van daar )ons bezoeken met kokosnoten uit eigen tuin. Hij vertelde dat Salim aids had, gekregen van de alleenstaande vrouw + dochter waarmee hij samen was gaan wonen. Zij zou het verzwegen hebben. Ze heeft hem nu verlaten en Salim woont thuis bij zijn moeder. We besloten meteen om hem op te zoeken en maakten een afspraak voor zondag met oom Rajab .Ook Hamisi en June wilden graag mee om hem te zien. We huurden een auto en reden naar Mombasa en vandaar de highway to Nairoibi. Een lange file: i.v.m. de hevige regenval was de weg een en al modderpoel. Maar na een poos bereikten we de afslag naar Rabai, een klein plaatsje waar de familie woonde. We kochten bij de plaatselijke shop de nodige levensmiddelen en sloegen een zandpad in. Rajab kende de weg gelukkig. Arnold had een grote steen niet zien liggen en het linker voorwiel zat vast in de diepe kuil erachter. Meteen schoten mannen te hulp en voor Arnold een krik kon voorstellen hadden ze de wagen opgetild en er een steen bijgelegd. Daarna kokosbladeren en schillen erop en ja ..de Toyota kon er overheen zonder beschadiging. We gaven ze een duizendje ( 10 euro ) om te verdelen voor deze geweldige hulp. Een fijne zondag dus voor hen. Daarna bereikten we Salims huis , een lemen hut met rieten dak. Na kennismaking met moeder, broer, zus en nog meer mensen ( waarschijnlijk toegesnelde buren ) vonden we Salim, liggend op een bed van dun schuimplatic + jute zak. Hij was blij ons allemaal te zien, maar hij was erg zwak. Er werd gezegd dat hij malaria had maar Arnold checkte de kaart van het ziekenhuis waarop stond dat het HIV/aids was. Het is nog steeds een groot taboe hier. Soms mijdt de familie zelfs een slachtoffer uit angst om het ook te krijgen. Gelukkig niet bij hem. Het praten lukte nog redelijk maar vanaf zijn middel kon hij zich nauwelijks bewegen, niet staan meer en het was ook pijnlijk. Het ziekenhuis had hem naar huis gestuurd met wat medicijnen; ze konden toch niets meer voor hem doen. Het was erg pijnlijk om te zien dat zo,n vitale jonge man van 31 jaar er zo bij lag. In overleg met de familie besloten we geld te geven voor de nodige medicijnen ( voor hen te duur ) en een goede matras om het liggen comfortabeler te maken. We spraken af terug te komen om te kijken of dat gedaan was . Ook telefoonnummers werden uitgewisseld om op de hoogte te blijven.
Foto,s : geen gemaakt dit keer onder deze omstandigheden!
Op de terugreis was iedereen stil en erg onder de indruk. We gebruikten nog een late lunch in Mombasa want iedereen was wel hongerig ondertussen . June bleef daar om huiswaarts te gaan. Daarna zetten we Hamisi en Rajab nog af en na een warme douche lagen we al snel te bed. Met veel indrukken om te verwerken.
Bedankt voor de vele reacties en tot het volgende verslag!
Warme groeten: Arnold en Francien
Hallo allemaal,
Na een weekje aan de kust van de Indische Oceaan zijn we weer aardig gewend aan het weer en het Keniaanse leven.
We hebben het goed hier: June heeft ons ook hier al een keer bezocht en kon ook blijven slapen omdat we een extra slaapkamer hebben.
We hebben inmiddels Plan opgebeld en onze bezoeken aan onze sponsorfamilie’s zijn op 5 en 6 december: kunnen we dus mooi voor Sinterklaas spelen!
We hebben ook het oude Belgische echtpaar, onze verhuurders van vorig jaar, bezocht. Ze waren blij verrast met onze komst en we hebben er gezellig bijgekletst. Hoewel…ze worden erg oud nu en vergeetachtig. Telkens herhalen ze de vragen als : hoeveel maanden blijven jullie en How is Holland. Gelukkig hebben ze nu huurders voor lange tijd ( tot juli ) dus inkomen! Ook hebben ze 24-uurs hulp van een Keniaanse vrouw gestuurd door hun zoon. Zij regelt nu alles voor hen ook de financieen. Met Lucie gaat het niet goed met de huidkanker op haar voorhoofd; het gaat verder nu naar haar oog dat rood doorbloed is en vaak pijnlijk. Guy daarentegen loopt nog vrolijk springend rond en dat met een leeftijd van 90 jaar! We hoorden daar ook dat Salim een van hun ( en vorig jaar ook onze )bedienden erg ziek was. Hij verzorgde onze was, verschoonde ons bed enz. Zijn oom , Rajab verving hem nu al 2 maanden. De volgende dag kwam Hamisi ( onze tuin- en zwembadman van daar )ons bezoeken met kokosnoten uit eigen tuin. Hij vertelde dat Salim aids had, gekregen van de alleenstaande vrouw + dochter waarmee hij samen was gaan wonen. Zij zou het verzwegen hebben. Ze heeft hem nu verlaten en Salim woont thuis bij zijn moeder. We besloten meteen om hem op te zoeken en maakten een afspraak voor zondag met oom Rajab .Ook Hamisi en June wilden graag mee om hem te zien. We huurden een auto en reden naar Mombasa en vandaar de highway to Nairoibi. Een lange file: i.v.m. de hevige regenval was de weg een en al modderpoel. Maar na een poos bereikten we de afslag naar Rabai, een klein plaatsje waar de familie woonde. We kochten bij de plaatselijke shop de nodige levensmiddelen en sloegen een zandpad in. Rajab kende de weg gelukkig. Arnold had een grote steen niet zien liggen en het linker voorwiel zat vast in de diepe kuil erachter. Meteen schoten mannen te hulp en voor Arnold een krik kon voorstellen hadden ze de wagen opgetild en er een steen bijgelegd. Daarna kokosbladeren en schillen erop en ja ..de Toyota kon er overheen zonder beschadiging. We gaven ze een duizendje ( 10 euro ) om te verdelen voor deze geweldige hulp. Een fijne zondag dus voor hen. Daarna bereikten we Salims huis , een lemen hut met rieten dak. Na kennismaking met moeder, broer, zus en nog meer mensen ( waarschijnlijk toegesnelde buren ) vonden we Salim, liggend op een bed van dun schuimplatic + jute zak. Hij was blij ons allemaal te zien, maar hij was erg zwak. Er werd gezegd dat hij malaria had maar Arnold checkte de kaart van het ziekenhuis waarop stond dat het HIV/aids was. Het is nog steeds een groot taboe hier. Soms mijdt de familie zelfs een slachtoffer uit angst om het ook te krijgen. Gelukkig niet bij hem. Het praten lukte nog redelijk maar vanaf zijn middel kon hij zich nauwelijks bewegen, niet staan meer en het was ook pijnlijk. Het ziekenhuis had hem naar huis gestuurd met wat medicijnen; ze konden toch niets meer voor hem doen. Het was erg pijnlijk om te zien dat zo,n vitale jonge man van 31 jaar er zo bij lag. In overleg met de familie besloten we geld te geven voor de nodige medicijnen ( voor hen te duur ) en een goede matras om het liggen comfortabeler te maken. We spraken af terug te komen om te kijken of dat gedaan was . Ook telefoonnummers werden uitgewisseld om op de hoogte te blijven.
Foto,s : geen gemaakt dit keer onder deze omstandigheden!
Op de terugreis was iedereen stil en erg onder de indruk. We gebruikten nog een late lunch in Mombasa want iedereen was wel hongerig ondertussen . June bleef daar om huiswaarts te gaan. Daarna zetten we Hamisi en Rajab nog af en na een warme douche lagen we al snel te bed. Met veel indrukken om te verwerken.
Bedankt voor de vele reacties en tot het volgende verslag!
Warme groeten: Arnold en Francien
-
12 November 2012 - 13:52
Adriaan En Nelly :
Hallo vakantiegangers,
Wat een verdrietig relaas. Wat dat betreft kun je toch beter hier in Nederland wonen.
En wat hebben jullie in zo'n korte tijd al veel meegemaakt. Zoals de heenreis en nu dit weer.
Hier vóór is nu alles weg en opgeruimd (inclusief de bomen, op een paar na, die mogen blijven staan) en ze zullen nu wel vlug beginnen met bouwen. We houden jullie op de hoogte.
Groetjes, Adriaan en Nelly. -
12 November 2012 - 13:53
Henrietta:
Wow... heftig zeg! Super dat jullie de mogelijkheid hebben om hem wat verlichting te geven op zijn ziekbed. Doe June de hartelijke groetjes van ons en we kijken alweer uit naar jullie volgende verhalen. In Lieshout alles als vanouds ;-)
groetjes
Henriëtta en Gerard -
12 November 2012 - 14:00
Diny:
Wat heerlijk dat jullie zoveel goeds kunnen doen ! Kan me
indenken dat de terugweg stil was in de auto....
Inderdaad fijn om voor PLan 4 en 5 december Sinterklaas bij
jullie sponsorfamilies te kunnen zijn.
Kijk weer uit naar het volgende verslag. -
12 November 2012 - 14:46
Jo En José:
Ja, jullie hebben weer heel wat meegemaakt. Het moet ondanks al het verdriet voldoening geven om te helpen daar. Chapeau! voor jullie.
Heel veel lieve groetjes en probeer ook te genieten van de fijne dingen. -
12 November 2012 - 15:30
Lia :
Lieve M en M,
Lijkt me erg confronterend ziekte EN armoede tegelijkertijd.Maar ook daarmee zijn jullie hopelijk sterk.
En als tegenwicht kunnen jullie natuurlijk ook genieten van jullie geliefde Kenia.
Lieve groet Lia -
12 November 2012 - 21:22
Birgit:
Good and bad. Wat een contrast. En fijn dat er mensen zijn zoals jullie die iets willen betekenen voor een ander. Een klein gebaar betekent daar zo veel!
Lisa wil inmiddels haar zakgeld maandelijks voor de helft besteden aan een goed doel. Mooi dat deze eigenschap doorleeft in de volgende generatie. :-) -
13 November 2012 - 14:26
Kim :
Lieve M&M,
Wat een bijzonder verhaal. Erg goed dat jullie weer je steentje bijgedragen hebben, verbaast me weer niets :). Ookal is het zo indrukwekkend, het is ook weer iets moois wat je gelukkig met ons kan delen.
Geniet er nog van, van alle mooie momenten & pas goed op jezelf!
Groetjes en veel liefs uit Amsterdam -
13 November 2012 - 19:12
A.&.I.v.d.Moosdijk:
Hallo Lieve Backpackers, Goed gedaan door jullie, hopelijk geen van zulke gevallen meer.
Verder veel liefs van ons A & I en hou je taai allebei. Houdoe -
17 November 2012 - 14:54
Dianne:
Hoi Francien en Arnold,
Je hebt al heel wat meegemaakt in het begin van jullie verblijf, hopelijk volgen er ook wat meer vrolijke momenten.
Vanmorgen ben ik weer gaan zingen. Na de pauze stopten we, omdat zowel de dirigent als de pianiste zich niet goed voelde.
Ik wens jullie verder nog veel goede dagen toe
Gr. Dianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
