Regina de tailor

Hallo, Jambo,

Tien minuten lopen vanuit onze cottage staat de shop van Regina onder een golfplaten dak.

Ze heeft haar naaimachine op het terras staan met een stoel erbij voor de klanten of/en voor haar 105 jarige moeder Monica.

Die was voorheen ook kleermaakster. Binnen staat een tafeltje voor administratie en daar hangen stoffen die zoal verwerkt worden; ook voor schooluniformen.

Ook Arnold en ik zochten een stofje uit voor blouse en jurk.

Bij onze vorige reis leerden we ook dochter Ann ( 15 jaar) kennen die op een bording ( interne ) school zit in de buurt van Nairoibi.

Vorige week kreeg ze vakantie en wij betaalden haar terugreis per bus en matatu.

Als we in hun straat lopen of fietsen nemen we altijd iets mee voor de grootmoeder: koekjes, soda's of unga (meel voor de dagelijkse ugali (Maispap). We krijgen dan dikke zoenen en knuffels van haar.

Nu Ann afgelopen week thuis was en moeder hielp met water halen en koken nodigden we haar uit om bij ons wat kleren uit te zoeken..

Nadat ze haar werk klaar had kwam ze een uurtje later met haar buurjongen Tim.

Die wordt nu opgevangen in het gezin van Regina . De meestal dronken vader is, na een heftige ruzie met zijn vrouw ,vertrokken en zij wilde na het verlies van haar dochtertje ( kleine baby) tijdens dit gevecht niet meer voor haar zoon zorgen.

Je kunt zoiets toch nauwelijks voorstellen[e-1f622]

Tim nam naast Arnold plaats bij de laptop en hij vertelde o.a. dat hij verkeersleider of piloot wilde worden.

Ik ging met Ann naar onze slaapkamer waar ze meerdere jurken, rokken en T shirts uitzocht, allemaal in haar maat.

Met dank aan onze sponsors[e-1f44f]

Na een drankje en koekje en wat verder gepraat te hebben over hun school , over Indonesie en Nederland stelde ik voor om als lunch pannenkoeken voor hen te bakken. Die gingen er wel in ; 7 stuks de meeste met honing.

Het is zo fijn om mensen blij te maken; dat maakt ons verblijf hier extra bijzonder.

Heel veel groeten vanuit een winderig Diani. De palmboom bladeren gaan behoorlijk te keer. Lekker fris dus.

Tot de volgende keer maar weer: Arnold en Francien